Op 10 december jl. werd, in de aula van O.B.S. De Molenwiek, het Kerstconcert 2023 gegeven. Op deze toch nog zonnige winter-dag, kwamen er redelijk veel bezoekers.
De begeleiding werd door Elizabeth Scarlat verzorgd op de nieuwe tweedehands piano, welke door de vereniging is gekocht omdat de oude piano na 20 jaar echt versleten was. Wim de Vries had een gelegenheidskoortje samengesteld uit 4 koorleden voor het nummer ‘Dormi non piangere’.
Na de pauze werden er veelal kerst geïnspireerde zangnummers gezongen. Elizabeth speelde een mooi en teder piano intermezzo van George van Renesse, genaamd “Solitude”. Waar ze een lang applaus van het publiek en het koor voor kreeg.
Na afloop van het concert werden de gebruikelijke bloemen uitgedeeld aan soliste Antoinette Has, Wim de Vries en pianiste Elizabeth Scarlat. En Leo van der Geer voor de algehele organisatie van dit concert.
Op de dag dat Gonny en Rob samen op 17 december 2021 hun 50 jarig huwelijksdag vierden, in het ziekenhuis, is Gonny op die avond op 77-jarige leeftijd overleden. De moeder van NOG was niet meer. Die lieve omschrijving gaf dirigent Jeroen J. Vermeulen in een vroeger interview aan Paula Zuidhof van het Haarlems Dagblad. Het lidmaatschap van Gonny bij de vereniging, begon al in 1972. Als koorlid in de operette Der Fidele Bauer.
1973 Saisson in Salzburg
Vanaf dat eerste moment is ze altijd nauw betrokken geweest bij de vereniging. Dat was ook niet zo vreemd, want haar moeder Wiek Groeneveld was koorlid en haar vader Wil Groeneveld, de mede-oprichter van het N.O.G. Nieuw Operette Gezelschap in 1955. Waar hij later ook voorzitter van werd. Naast diverse kleine rolletjes gespeeld te hebben, heeft ze jaren in het koor gezongen. Ook achter de schermen stond ze haar mannetje.
Links: 1978 Die Hugarische Hochzeit Rechts: 1979 Viktoria und ihr Huzar
Het secretariaat van de vereniging vond ze het liefste om te doen. Hetgeen ze uiteindelijk totaal ruim 23 jaar lang gedaan heeft. Toen Gonny gevraagd werd om voorzitter te worden, vond ze dat niet meteen een ‘rol’ voor haar. “Laat eerst anderen dat maar doen”, opperde ze. Het secretariaat en later de PR-commissie bleef ze doen. Maar soms ontstond er een bestuursvacuum waardoor ze zich dan aanmeldde of werd voorgedragen om voorzitter te worden. Uiteindelijk is ze toch nog 12 jaar lang, tot het laatste moment voorzitter geweest.
In 2013 werd Gonny Lid in de orde van Oranje-Nassau voor haar jarenlange inzet als vrijwilliger binnen de vereniging.
Gonny was niet alleen een vakvrouw in de p.r. maar ook een goede intermediair. Ze wist altijd goed de vrede te handhaven bij conflictsituaties. Ze wilde ook dat de sfeer binnen de vereniging gezellig was en ook bleef. De woorden van haar vader hoorde ze dan nog altijd duidelijk in de achtergrond, als de gezelligheid overtroffen moest worden, hij zei: “Het mag dan wel gezellig zijn, maar we hebben ook een artistieke taak te verrichten. Dat verwacht het publiek van ons.” Lieve Gonny, dank je wel voor alles, je tomeloze inzet en aandacht voor elk detail waar je maar kon. We zullen je missen. Rust zacht.
Redactie DoekOp
Links: 1980 Calamity Jane Rechts: 1980 Zigeunerliebe
Links: 1987 Ein Walzertraum Rechts: 1987 Weenseavond
